Als we een verzoek krijgen voor een rondreis door Turkmenistan wordt 'een bezoek aan de Darwaza gaskrater' steevast als een van de eerste reiswensen genoemd. Onze reizigers willen dat 'vlammende gat' zien, en dan bij voorkeur ’s avonds of 's nachts als het vuur fraai contrasteert met de donkere lucht in de verder desolate woestijn.
De gaskrater ontstond in 1971 toen Sovjetgeologen in de woestijn naar gasvelden boorden. In die tijd behoorde Turkmenistan nog tot de Sovjet-Unie, vandaar de Russische inmenging. Tijdens het boren stortte de grond in, waardoor er een grote krater ontstond. Uit deze krater ontsnapte een enorme hoeveelheid methaangas. Dit was gevaarlijk voor de directe omgeving. De wetenschappers besloten toen om het gas aan te steken, in de hoop dat het binnen een paar dagen zou uitbranden. Das wat echter een misvatting. De krater brandt nu, meer dan 50 jaar na dato, nog steeds onafgebroken. Dit komt voornamelijk doordat zich in de grond een grote hoeveelheid aardgas bevindt die fungeert als brandstof.
Het continue branden van methaangas heeft uiteraard ook een keerzijde. Het draagt namelijk bij aan broeikasgasemissies, wat slecht is voor het milieu. In de afgelopen jaren heeft de Turkmeense regering meerdere malen besloten dat het vuur moet worden gedoofd, maar tot op de dag van vandaag is dit besluit nog steeds niet tot uitvoering gebracht.
Ondanks de afgelegen locatie in de woestijn, bezoeken vele belangstellenden deze gaskrater om het 'hellevuur' te aanschouwen. Zo ook onze reizigers. Aangezien het in een desolaat gebied ligt verblijven we ter plaatse in een yurtkamp. Het bezoek aan 'het vuur van de hel' in combinatie met een overnachting in een yurt is een uitstekende combinatie voor een unieke woestijnbeleving. En geeft de vlammenzee naar jouw idee niet genoeg licht dan is er nog altijd de sterrenhemel die je met zijn duizenden lichtjes zal betoveren ....
©Dionne Delnoy
December 2024
Commentaires