De Wadi Dana trail naar Feynan
Bijgewerkt op: 14 feb. 2022
Vanaf de berg waarop het Ottomaanse dorpje Dana ligt kijken we uit over de Wadi Dana. In het dal tussen de ruwe bergen slingert een pad richting de vlakte tussen Jordanië en Israël, de Wadi Araba, die net als de Dode Zee onder de zeespiegel gelegen is. Aan het einde van het pad, nog vóór de Wadi Araba, ligt ons doel van vandaag: de Feynan Ecolodge. Je kunt er, via een andere weg, ook met de auto komen, maar wij willen een verblijf in de Ecolodge écht verdienen dus wij gaan wandelen. Wat de exacte afstand is weten we niet. De een zegt 14 km, de ander 16 km. en weer 'n ander zegt 19 km. We merken het vanzelf. Voorzien van voldoende water gaan we vroeg op pad.
Het is voorjaar en het heeft nog niet zolang geleden geregend in dit gebied. Dat betekent dat het pad op sommige plekken minder goed begaanbaar kan zijn en dat we het dan even hogerop moeten zoeken. Maar eerst moeten we een stuk over een grindpad naar beneden lopen. Dat betekent uitkijken geblazen zodat je niet uitglijdt over de kiezels. Gelukkig is het een breed pad en we hebben afgesproken rustig aan te doen. Het is immers nog vroeg en we hebben de hele dag de tijd. Na het grindpad loopt het meer relaxt en kunnen we volop genieten van de natuur rondom ons. Het is in dit deel nog erg groen en we komen bekende en onbekende planten en bloemen tegen. Natuurlijk hopen we een ibex (soort steenbok) te zien en even lijkt het er op dat dat stipje daar tegen de bergwand er een is. We turen en turen en ook het groepje Franse wandelaars dat ons inhaalt kijkt enthousiast mee. Met de meegebrachte verrekijker komen we er helaas ook niet achter, het is té ver weg. We houden het erop dat het echt een ibex was.
We komen wel wat andere dieren tegen, zoals wegschietende salamanders en hagedissen en zelfs een schorpioen. Vogels zijn er ook plenty.
In de schaduw van een grote boom houden we lunchpauze en al snel heeft onze lokale begeleider Hazim een vuurtje gemaakt waarop een pan met ‘galayet bandora’, ‘n heerlijk tomaten-uiengerecht, staat te pruttelen dat we met brood eten. Ook haalt Hazim een zwartgeblakerde theeketel uit zijn rugzak want een lunch zonder thee, dat kan natuurlijk niet.
We vervolgen onze weg en zien het landschap veranderen. Als we achter ons kijken zien we het groene Dana hoog en ver boven ons uit torenen. Voor ons wordt het gebied steeds droger en de begroeiing is minder en anders. De Wadi Dana kruist maar liefst vier biogeografische streken.
Op een gegeven ogenblik komen we bedoeïenententen tegen en vriendelijk zwaaiende geiten- en schapenherders waarmee Hazim de laatste nieuwtjes uitwisselt. Het stenige en glooiende zandpad heeft inmiddels plaatsgemaakt voor rul zand waardoor het lopen moeilijker gaat.
We nemen wat meer rustpauzes want de zon schijnt op haar best. Uiteindelijk zien we de zonnepanelen op het dak van de Ecolodge voor ons opdoemen. Yes, we did it!
Door de voordeur, die behangen is met diverse kloppers, gaan we naar binnen en daar wacht ons een heerlijk koude ‘lemon bi na’na’’, citroenlimonade met verse munt, en een nat doekje. Met verhitte hoofden zakken we neer op het binnenplaatsje van de lodge. Er heerst een serene rust.
We nemen afscheid van Hazim die met de pickup weer terugrijdt naar Dana. Onze bagage is vanochtend met deze zelfde pick up naar de lodge gebracht.
Nadat we onze intrek in onze kamers hebben genomen is het tijd voor een verfrissende, welverdiende douche. De kamers zijn gerieflijk en stijlvol ingericht met nisjes in de muur waar kaarsjes in staan. Op elke kamer staat een kan van klei, gevuld met koel bronwater Alleen de badkamer is voorzien van elektrisch licht.
Duurzaamheid staat hier uiteraard hoog in het vaandel, maar ook de lokale gemeenschap profiteert van de aanwezigheid van de Ecolodge. De lodge wordt bijna volledig gerund door bedoeïenen uit de buurt, de shuttle-pickups van en naar de ingang van het gebied worden bemand door de lokale bevolking en ook de excursies vinden plaats onder leiding van lokale mensen.