Op onze website vind je bij elke bestemming in de rubriek 'Films, boeken en handige links' een reeks aan informatiemateriaal. Reisgidsen, maar ook romans of andere werken die reuze handig zijn ter voorbereiding op je reis of boeken die je tijdens je reis zou kunnen lezen.
Sommige bestemmingen hebben een grote keuze, maar van een aantal bestemmingen is de keuze (zeer) beperkt. Iets wat eigenlijk ook wel bij betreffende bestemmingen past vanwege hun 'gesloten karakter'.
We zijn daarom erg blij met de nieuwe uitgave 'Sovjetistan' van de Noorse schrijfster Erika Fatland. Ze beschrijft hierin op journalistieke en prettig leesbare wijze haar bezoek aan de vijf 5 'Stannen'; Turkmenistan, Kazachstan, Tadzjikistan, Kirgistan en Oezbekistan. Ze geeft de cultuur-historische kaders van de landen goed weer en beschrijft de eigenaardigheden van deze bestemmingen op een heel aangename manier. Het boek wakkert de reislust voor de Stannen zeker aan maar is ook een feest van herkenning voor diegenen die al (een aantal van) de Stannen hebben bezocht.
Hieronder een citaat uit haar boek over het beroemde Turkmeense Ahal Teke paardenras.
…. “De Turkmenen hebben twee grote passies; tapijten en paarden. In tegenstelling tot hun buren in het noorden, de Kazachen, raken de Turkmenen met geen vinger paardenvlees aan. Ze hebben bijkans een religieuze verhouding met hun paarden, en vooral met Ahal Teke paarden, het Turkmeense paardenras. Het is een van de oudste ter wereld en is beroemd om zijn uithoudingsvermogen. De paarden zijn niet bijzonder groot, maar zijn slank en goed geproportioneerd en hebben een metaalachtige glanzende vacht. Omdat sommige paarden een typische gouden kleur hebben worden ze ook wel 'gouden paarden' genoemd. Het verhaal gaat dat staljongens van koningin Elizabeth vergeefs hebben geprobeerd de gouden kleur van het Ahal Teke paard te boenen, dat de koningin in 1956 van Nikita Chroesjjov had gekregen. Ze dachten dat de Russen het paard hadden geverfd om haar te imponeren.
Onder Stalin stierf het ras bijna uit. In een poging om de Turkmenen te koeioneren, verboden de Sovjet-Russische machthebbers private paardenhouders en verplichtten ze de boeren de paarden te slachten voor de vleesconsumptie. Op een bepaald moment waren er in de hele Sovjet-Unie nog maar 1250 Ahal Teke paarden te vinden. Om de overheid ervan te overtuigen hoe uniek hun paardenras was, legde een groep Turkmeense ruiters in 1935 de ruim 4000 kilometer van Asjchabad naar Moskou te paard af. Ze reden vierentachtig dagen en nachten aaneen en het record werd vastgelegd in 'De geschiedenis van de Turkmeense socialistische Sovjetrepubliek'. Stap voor stap dwongen de Turkmenen het einde van de massaslachtingen af. Tijdens de Olympische Spelen van 1960 in Rome won een Ahal Teke paard de gouden medaille op het onderdeel dressuur, en vanaf dat moment lachte de toekomst het Turkmeense paard weer tegemoet. Tegenwoordig is het Ahal Teke paard een belangrijk onderdeel van het Turkmeense natie-vormende project. Elk stadje kan pronken met een flonkerend nieuwe hippodroom en vanzelfsprekend heeft Turkmenistan, als enige land ter wereld, een Ministerie van Paarden .……… "
'Sovjetistan' van Erika Fatland; uitgeverij De Geus, 2017
Comments